বিবিধ চিন্তা

পদার্থ বিজ্ঞানৰ অধ্যাপক ড° শিৱনাথ বৰ্মন অসমৰ বিদ্বৎ সমাজত আগশাৰীৰ আসনত অধিষ্ঠিত হৈছে তেওঁৰ বহুমুখী প্রতিভাৰ গুণত। বৌদ্ধিক জগতত তেওঁৰ

সঘনাই শুনিবলৈ পোৱা বহল নাৰী আন্দোলনৰ বিষয়টো বিভিন্ন জনৰ বাবে বিভিন্ন অৰ্থৰ আৰু বিভিন্ন ব্যাখ্যাৰ হ’ব পাৰে৷ আন্দোলনৰ লক্ষ্য তথা

আজিৰ পৰা ডেৰ দশকৰ আগতে সাপ্তাহিক বাতৰি কাকত ‘সাদিন’ত স্বনামধন্য লেখক তোষেশ্বৰ চেতিয়াৰ এটা লেখা প্ৰকাশ হৈছিল৷ লেখাটোত লেখক চেতিয়াই

মানৱীয় প্ৰজ্ঞা আৰু জ্ঞানচর্চাৰ এক প্ৰাচীন উপকৰণ হৈছে ‘ইতিহাস’ তথা ‘অতীতচৰ্চা’। অৱশ্যে এই অতীতচৰ্চাৰ ধৰণ-প্ৰকৰণ আৰু পদ্ধতিলৈ যুগে যুগে পৰিৱৰ্তন

বিশিষ্ট সাহিত্যিক, গৱেষক ড০ প্ৰফুল্ল কুমাৰ মহন্তৰ পৰলোকপ্ৰাপ্তি অসমৰ বাবে এক ডাঙৰ আঘাত। বিপথে যোৱা অসমীয়া সমাজখনৰ দুৰাৱস্থা দেখি তেখেত

সৰু চহৰ এখনৰ পৰা বহু শিক্ষক- কৰ্মচাৰী আৰু নিৰ্মাণ শ্ৰমিক কৰ্মস্থলীলৈ লাইন বাছেৰে অহা-যোৱা কৰে।তাৰ মাজতে বহুকেইগৰাকী শিক্ষয়িত্ৰীৰ লগতে আন

ভাৰত বিশ্বৰ দ্বিতীয় বৃহত্তম জনবসতিপূৰ্ণ দেশ৷ ভাৰতবৰ্ষই বিশ্বৰ ১৭% জনসংখ্যাক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, যিয়ে প্ৰায় এশ ত্ৰিশ কোটিতকৈয়ো অধিক লোকৰ হিচাপ

কলকাতা হ’ল আধুনিক ভাৰতীয় সাহিত্যৰ কাৰখানা ঘৰ। ৰেনেচাঁৰ কোবাল ধুমুহাৰ প্ৰকোপত পৰি ভাৰতীয় সাহিত‍্যই তাৰে পৰা নতুনকৈ ঠন ধৰি উঠে।