গল্প-কবিতা

ধূলিময় চোতালখনতে ঢাচ্ কৈ পৰি গ’ল হীৰামতী। লৰা-ঢপৰাকৈ কোনোবাই চোতালৰ এচুকত থকা পানী বাল্টিটোৰ পৰা পানী অলপ আনি তাইৰ মূৰত

(১) পুৰাতন সাধুকথাবোৰৰ মৰণ নহয়। সাধুকথাৰ চৰিত্ৰবোৰৰ মৰণ নহয়। ন ন প্ৰতিবিম্বৰে পুনৰ জী উঠে। ইতিহাসে চৰোৱা প্ৰস্তৰ শিলাবোৰে চৰিত্ৰবোৰৰ

নৈপৰীয়া মধুৰিজোপাত দিনটো ওলমি ৰয়। মধুৰিআমৰ ভৰুণ দেহত এতিয়া ভৰ দুপৰীয়া এটাই নিতাল মাৰে, সপোনথলীয়ে নৈৰ বক্ষত জিৰোৱাৰ পষেক হ’ল।

কথাবোৰেই কেতিয়াবা ভয়ংকৰ হয় মিঠা কথাবোৰ সামৰি থোৱা কথাবোৰ হাঁহি আৰু কান্দোনৰ কথাবোৰ অতিক্ৰমি কথাৰেই আঁতৰ হৈ যায় ওচৰৰ মানুহ

Forgetting is so long – Pablo Neruda তিতি বুৰুলি জৰৌৰৌৱা উৰুলিপুঙা বগলীৰ মৰণ বন জালুকৰ বতাহ চিকুটি ধোৱা খোৱা ভূৰমণ।