গল্প-কবিতা

চৰাই ৰখীয়া চৰাই খেদি থাক বেলিটো মূৰত লৈ ৰ’দে-বৰষুণে ,নিজানত নিৰলে বতাহে কঁপাই তোৰ বতাহী দুহাত। চৰাই খেদোতেই চম্পাৱতী কুঁৱৰী

আহ ! একে, একেটাই নীলা বিহৰ চৰম পিয়লা ছক্ৰেটিছৰ কণ্ঠ ৰুদ্ধ নহয় হোৱা নাই এতিয়াও বতাহত বিলীন নীলা বিহ পিয়লাত

ওখ ওখ কংক্ৰিটৰ মাজত আবদ্ধ মহানগৰীত থকা বাসিন্দাসকলে বুজে মুক্ত হোৱাৰ ব্যাকুলতা আৰু বন্দী জীৱনৰ হাঁহাকাৰবোৰৰ তীব্ৰতা। কিদৰে প্ৰতিটো দিন

কালি নিশা হিটলাৰৰ উত্তৰাধিকাৰীহঁতে ঘৰৰ পৰা উঠাই লৈ গৈছিল বুঢ়ীৰ নাতিনীয়েকক। আজি সিহঁত উভতি আহিছে— তথাকথিত দুৰ্ঘটনাত চেপেটা হোৱা নাতিনীয়েকৰ

শোৱনি কোঠাত কাপোৰ জাপি থকা জীয়েক ৰ’দালিক আলেঙে আলেঙে লক্ষ্য কৰিলে চন্দ্ৰালীয়ে৷ কেতিয়াবা আচৰিত হয় তাই৷ কি দৰে সম্ভৱ এয়া?

কাৰ মূৰত ফুলিলি মৰুৱা ফুল মোলৈ মাৰি এপাট শূল এনেও ফৰিং ছিটিকা চকু হামখুৰি খাই বাৰুকৈ নপৰিল এনেও গাভৰু ছোৱালীৰ