শিলৰ ৰিহা–(সাগৰ সৌৰভ)

 

আকাশত যেতিয়া এটাও তৰা নাথাকে

চাই থাকোঁ তোমাৰ মুখ

ইমান আন্ধাৰতো কি সাৰে থাকে সাৰে

জাঁ‌প নাযায় নে চকু

—

ৰাস্তাৰ মাজতে ধৰি

খুলি পেলাই বুলি যত আৱৰণ

তুমি ভয় খাই থাকা ভয়

সেই ভয়ে পিন্ধি থাকে আন্ধাৰ এচুক

–

কবিতা লিখি লিখি

যিমান কাগজ ফালিলোঁ

আনি দিব পাৰিলোঁহেঁতেন

এখনি শিলৰ ৰিহা

কেনেকৈ খুলিব কোনে

নাপালে দিহা

–

তেজৰ জোলোঙাবোৰ

দেও দি ফুৰাৰ আগদিনা

আমি একেলগে কৈছিলোঁ

যি বাটে গুচি গৈছে পৃথিৱী

সেই বাটে মোক নিনিবি

–

পৰুৱাই পালে কি নাপালে

আন্ধাৰত হেৰুৱাই বাট

কিবা এটা ভাল লাগে

–

ষ্টেলিনৰ চোলা এটা পিন্ধি

কুলাবাৰ ৰাজপথেৰে খচকি যাওঁতে

কোনেনো চিঞৰি মাতিলে

পিছে পিছে আহি থকা মেকুৰীবোৰ

আঁৰতে লুকালে

–

চেচুনডকত

ৱালবোৰত সিহঁতে লিখি আছে কিবা

সকলোৱে ভাবি আছে কবিতা

লিখি নেপেলায়

অথবা নোৱাৰেগৈ