ভূপেন হাজৰিকা

এটুকুৰা ভূমিকা: ১৯৩৯ চনত ‘অগ্নিযুগৰ ফিৰিঙতি’ৰপৰা আশী-পঁচাশী চনমানলৈকে ভূপেন হাজৰিকাৰ গীতৰ এক সোণালী সময় বুলিব পাৰি‌। এই কালছোৱাত ৰচিত একো

মই জাতীয়তাবাদী । অসমক ভাল পাওঁ যেনেকৈ মোৰ আইক মই ভাল পাওঁ । মোৰ জাতীয়তাবাদ হ’ল ঔপনিবেশিক শক্তিৰ হাতত নিৰ্যাতিত

ড০ ভূপেন হাজৰিকাৰ গীতৰ বিষয়ে কিবা এষাৰ লিখিবলৈ লওঁতেই এটা পুৰণি ক্ষোভ পুনৰ উজাই আহিছে। এই ক্ষোভটো হ’ল – অসমত

মই লুইতৰপৰা মিছিছিপি হৈ ভলগাৰ ৰূপ চালোঁ,  অটোৱাৰপৰা অষ্ট্ৰিয়া হৈ পেৰিছ সাবটি ল‘লোঁ;  মই ইলোৰাৰপৰা পুৰণি ৰহণ চিকাগ‘লে কঢ়িয়ালোঁ,  গালিবৰ শ্বেৰ দুশ্বম্বেৰ মিনাৰত শুনা