গল্প

বহুদিন বোকা মাটিৰ লেপন নপৰা শেলুৱৈ বন্ধা বাৰান্দাখনৰ কাঠৰ পুৰণি চকীখনেই এতিয়া জীৱন গগৈৰ সংগী। লাখুটি ডালত ভৰ দি অলপমান

কিছু মুহূৰ্তলৈকে মই মোক লৈ খুবেই স্পষ্ট আছিলোঁ। মনত কোনো শংকা নাছিল। নাছিল কোনো দোমোজা। এটা পোন বাটেৰে মই গৈ

আজি কিছুদিনৰ পৰা অশৰীৰী চকু এহালে মোক অহৰহ খেদি ফুৰিছে। গাত লিপিট খাই থকা বগা কামিজটোৰ ওপৰত পিন্ধা জৱাহৰ কোটটোৱেও

“মানুহৰ উৰুৰ মাংস ড্ৰাই ফ্ৰাই দুই প্লেট লগতে মগজুৰ কিমা দুই প্লেট।” শগুনীয়ে ম্যেনুখন চাই ক’লে।  “ষ্টাৰ্টাৰ হিচাপে কিবা?” ৱেইটাৰ

কাতিৰ সেমেকা ৰাতি। তাতে ঘনঘোৰ এন্ধাৰ। জাংফাইৰ দুগালত চকুপানীৰ বৰফ। বহুপৰ হ’ল। ফটা চাদৰেৰে মেৰিয়াই লোৱা তাইৰ বাচাটোৰ সাৰ-সুৰ নাই।

অন্ধকাৰ গলিটোত মাজৰাতি কেইটামান কুকুৰে বৰকৈ ভুকি আছে। ইমনাই টৰ্ছটো হাতত লৈ দুৱাৰখন লাহেকৈ জপাই বাৰীৰ পিছপিনেৰে বসন্তহঁতৰ ঘৰলৈ গ’ল।