লোকসংগীত

লোকসংগীতৰ বিষয়ে আলোচনা হোৱাৰ মুহূৰ্তত আমাৰ মনলৈ অহা প্ৰশ্নটো হৈছে – লোকসংগীত এতিয়া আছেনে! প্ৰসংগটো এইধৰণৰ- যিকোনো লোক সংস্কৃতিৰ বীজ

অসমখন বাৰে ৰহনীয়া কলা-কৃষ্টিৰে সমৃদ্ধ‌। এই বিষয়টো নিশ্চিতভাৱে প্ৰতিগৰাকী অসমীয়াৰ বাবে গৌৰৱৰ বিষয়। ইয়াত বসবাস কৰি থকা প্ৰতিটো জনগোষ্ঠীয়েই নিজস্ব

অসম তথা উত্তৰ পূব ভাৰতত বাস কৰা এটা অন্যতম জনগোষ্ঠী হৈছে তিৱ জনগোষ্ঠী। তেওঁলোকৰ লোকপৰম্পৰাৰ মাজতো বিভিন্ন গীত-মাতৰ প্ৰচলন আছে।

“সৰুজনীয়ে বুলিলে বৰজনী বাই আলহী আহিছে কিহৰেবা খায়” (১১৩) মুক্ত চিন্তা আলোচনীৰ অতিথি সম্পাদকৰ গুৰু দায়িত্ব মূৰ পাতি লৈ প্ৰথমেই

“Music is a big and sublime art. Its field is immeasurable. Its profundity and sublimity is unfathomable. Its entertainment is

“… তুমি বিদ্রুপ কৰি ক’বা/মই হ’লো বর্ণান্ধ, লাল মাতাল/ বন্ধু তুমি জানানে/কি দুখত চম্পা মোৰ/পলাশ হৈ গ’ল?” ১ সোঁ-মধ্য-বাওঁ সকলো ৰাজনৈতিক

যেতিয়া বিৰিখে দুপাতি মেলিলে তললৈ মেলিলে শিপা। সেইনো গছে জুপি খোজে মহাদেৱে টোকাৰি সাজোঁগৈ দিয়া।।… (দেহবিচাৰৰ গীত।) আমাৰ এনে কিছু