কবিতা Archives - Page 4 of 5 - মুক্ত চিন্তা

যোৱানিশা এটা সমাজিকত দেখিলোঁ গাজী ৰাভাৰ জিভাখন হেনো পৰি আছিল মহাজনৰ বকৰাণিত। বকৰাণিৰ কাষতেই মহাজনৰ দালান দালানৰ ভিতৰত বিদেশী কুকুৰৰ

তোমাৰ যুদ্ধ কোনখন সমাজৰ বিৰুদ্ধে – ( ত্ৰিলোচন গগৈ)

তোমাৰ দুহাতত যদি সঁপি দিওঁ তোমাৰ দুহাত মুখত জিভা শৰীৰত ঢালি দিওঁ জয়মতীৰ তেজ কোনখন সমাজৰ বিৰুদ্ধে বাজিব তোমাৰ ৰণশিঙা

শুকান পাগলাদিয়াৰ মাজেৰে উজাই গ’ল উত্তৰ দিশে পাৰৰ কঁহুৱা সাক্ষী হৈ ৰ’ল কঁহুৱাবোৰে টানি ধৰি ৰখাব বিচাৰিছিল মানুহজনক কিন্তু এক

(১) স্বাধীনতাৰ নামত এটা ৰাতি উজাগৰে কটাইছো। ৰঙা জীৱনৰ আৱেগ বুকুত বান্ধি – কাঁইটৰ ওপৰেৰে খোজ কাঢ়িছো। দুচকুত অহৰহ কঢ়িয়াই

ময়ো এদিন নোহোৱা হৈ যাম, ভিৰৰ মাজত নোপোৱা সমীকৰণ এটাৰ সোঁতত। যিদৰে হেৰাই গ’ল অৱনী চক্ৰবৰ্তী আহিম বুলি কথা দিয়া

যুদ্ধাস্ত্রৰ এৰেহাৰে বাঢ়ে ভোকৰ ভাত শাক পাচলি বর্ণান্ধ ৰাষ্ট্রই দেখুৱাব বিচাৰে সেউজীয়াৰ সপোন মৰীচিকা খেদি নিথৰ হয় ঘর্মাক্ত সতেজ শৰীৰ

ভীষণ ক্ষুধার্ত : উদৰ, শৰীৰবৃত্ত ব্যাপী অনুভৱ হৈ থাকে – প্রতিপল – সর্বগ্রাসী ক্ষুধা অনাবৃষ্টিয়ে যেনেদৰে চৰিত্ৰৰ শস্যক্ষেত্ৰত জ্বলাই দিয়ে

কাপোৰ-কানি বেছিভাগৰে ক’লা হ’ল ধনুৰ গুণ টানি থাকোতে কাৰ আঙুলি কাটি ৰক্তাক্ত হ’ল কোনেও গমেই নাপালো পাৰ হৈ গ’ল ধৰ্মযুদ্ধৰ