অসমীয়া কবিতা

“There was a pain That like cigarettes I inhaled quietly..” চিন্তাৰ চোলাটো পিন্ধি মই ওলাই গলোঁ— সৰু চহৰখনত শীত সদায়,

দুৰ্গন্ধ     পুখুৰীৰ পানীত উৎকট দুৰ্গন্ধ মৰা মাছৰ দুৰ্গন্ধ বিয়পি পৰিছে প্ৰতিদিনে মৰা মাছ হৈ ওপঙি উঠিছে মানুহ পূণ্যভূমি দেশ

ভোক বুলিলেই আজিকালি আপুনি মুখ বেঁকা কৰি হাঁহি উঠে। ঠিক এইমাত্ৰ আপোনাৰ মুখত ফুটি উঠা কৃত্ৰিম আৰু বেঁকা হাঁহিটোৰ দৰেই..।

পুৱাৰ কোমল ৰ’দত উজলিছে ঘৰটো, পদূলিত মানুহৰ জুম।ইমানদিনৰ অন্তঃপুৰবাসিনী মানুহজনী হেনোবাহিৰলৈ ওলাব বতাহত কঁপি উঠিল খিৰিকীৰ গধুৰ পৰ্দা। ছঁয়াময়াকৈ দেখিলোঁ

ধানৰ পাতে কটা হাততশীতৰ দবনা-দবনি কোবজুহালত দি সেকিছোঁ ধোঁৱাই খুঁচি অনা লোতকেৰেমচিব নোৱাৰি শোকৰ উহ পোৰা মাংসৰ গোন্ধতকালিকা লগা ৰাতিকএতিয়াও

নিশাৰ নৈখনতজলকুঁৱৰীৰ উচুপনি, এন্ধাৰৰ সুযোগ লৈউজাই আহিছেশামুকৰ খোলা পিন্ধা বণিক। আমি উদিত সূৰ্যৰ দেশৰতামৰঙী মানুহ,নক’লেও বুজোঁক্ষুধাৰ্ত জেঠীৰ দৰেচোপ লৈ থকাএন্ধাৰৰ