তৃতীয় বছৰ

জন্মৰ পৰা মৃত্যুলৈকে মানুহে কৰা কৰ্ম, চিন্তা অথবা দৈনন্দিন দিনলিপিৰ সমষ্টিয়েই লোক সংস্কৃতি৷ সংস্কৃতিত জাতি বা জনগোষ্ঠীৰ সমুদায় প্ৰতিভা অন্তৰ্নিহিত

দেশৰ অৰ্থনীতি বিকশিত আৰু বৰ্তাই ৰাখিবলৈ বিভিন্ন ক্ষেত্ৰৰ অৰিহণা থাকে। ইয়াৰে ভিতৰত কৃষি কেন্দ্ৰিক অৰ্থনীতি অন্যতম। বাকী ক্ষেত্ৰ সমূহতকৈ কৃষি

ঊনৈশ শতিকাৰ শেষভাগ আৰু কুৰি শতিকাৰ প্ৰথম ভাগত অবিভক্ত ভাৰতৰ, পূৰ্ববংগৰ মৈমনসিংহ, পাবনা, ৰংপুৰ আদি জিলাৰ পৰা এদল কৃষক আহি

১৯৯৭-১৯৯৮ চন মানৰ ঘটনা৷ মানুহজন প্ৰকৃততে ধুবুৰী জিলাৰ বাসিন্দা আছিল, বান আৰু গৰাখহনীয়াত ছিন্নমূল হৈ বৰপেটা জিলাৰ এখন ভিতৰুৱা গাঁৱত

যিকোনো দেশ এখনৰ জনসংখ্যা দ্ৰুতগতিত বৃদ্ধি হোৱাটো উদ্বেগৰ কাৰণ৷ আমাৰ দেশত যেতিয়াই ধৰ্মভিত্তিক লোকপিয়লৰ পৰিসংখ্যা প্ৰকাশ হয় তেতিয়াই সংবাদ মাধ্যমত

অসমৰ  পিছপৰা তথা অনগ্ৰসৰ অঞ্চলসমূহৰ ভিতৰত চৰ-চাপৰিৰ অঞ্চলসমূহ অন্যতম। চৰাঞ্চলৰ প্ৰায়  ৮০ শতাংশৰ অধিক লোক মুছলমান সম্প্ৰদায়ৰ। এই লোকসকল সাধাৰণতে

অসমত বসবাস কৰি থকা বংগীয় মূলৰ মুছলমানসকলৰ ভবিষ্যতৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিবলৈ লৈ ভাবিছোঃ এই লেখাৰ শিৰোনাম চায়েই হয়তো এচাম পাঠকে