তৃতীয় বছৰ

উজনি অসমৰ সৰহসংখ্যক মানুহৰ দৰেই মোৰো এক বেলেগ ধৰণৰ ধাৰণা আছিল নামনি অসমৰ চৰ অঞ্চলত বসবাস কৰা লোকসকলৰ প্ৰতি‌। সাধাৰণতেই

‘মুক্ত চিন্তা’ গোটৰ পোন্ধৰজনীয়া দল এটাৰে শুভাৰম্ভণি হৈছিল প্ৰথম যাত্ৰা। যাত্ৰীবোৰ প্ৰায়ভাগে আছিল মোৰ বাবে অচিনাকি, কিন্তু দুৰ্গম চৰবোৰ চোৱাৰ

অসমৰ বৃহত্তৰ চৰ-চাপৰি অঞ্চলত বসবাস কৰা বংগমূলীয় অসমীয়া মুছলমানসকল এতিয়া অসমৰ এটি শক্তিশালী জনগোট৷ অসমৰ জনসমাজত সততে ‘মিঞা’ নামেৰে আখ্যায়িত

অসমৰ চৰ-চাপৰিত বসবাস কৰা সকলৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে অবিভক্ত ভাৰতবর্ষৰ বংগৰ পৰা অসমলৈ আহিছিল, সেয়া সময় আছিল ১৯০০ চনৰ আশে-পাশে। এই ক্ষেত্ৰত

নাৰী আৰু পুৰুষ এটা মুদ্ৰাৰ ইপিঠি সিপিঠি। নাৰীক বাদ দি মানৱজাতি বা সমাজ কল্পনাৰ অতীত, তথাপিও পুৰুষতান্ত্ৰিক সমাজত নাৰীৰ মূল্য

ভৌগোলিক দিশত চৰ-চাপৰিৰ এক বিশেষ অস্তিত্ব আছে৷ নৈৰ বুকুত, নৈৰ পাৰত গঢ়ি উঠা চৰ-চাপৰিৰ পলসুৱা মাটিত এটি সেউজ পৰিবেশত চৰ-চাপৰিবাসীৰ

দেওবাৰ বহুতৰ বাবে অৱসৰ বিনোদনৰ দিন। বন্ধৰ দিনটোত সকলোৱে স্ফূৰ্তি কৰি কটাব বিচাৰে। এনে এটা দিনতে আমি ‘মুক্ত চিন্তা’ গোটৰ

পৃষ্ঠভূমিৰ আৰ্তনাদ চৰাঞ্চলৰ শিক্ষা: (১.১) তাইৰ কথাবোৰ মোৰ কাণত বাজিছে, বুকুত কিবা এক বিষ অনুভৱ হৈছে। মগজুত কিবা জোকাৰণি লাগিছে।