বিবিধ চিন্তা

মানৱীয় প্ৰজ্ঞা আৰু জ্ঞানচর্চাৰ এক প্ৰাচীন উপকৰণ হৈছে ‘ইতিহাস’ তথা ‘অতীতচৰ্চা’। অৱশ্যে এই অতীতচৰ্চাৰ ধৰণ-প্ৰকৰণ আৰু পদ্ধতিলৈ যুগে যুগে পৰিৱৰ্তন

বিশিষ্ট সাহিত্যিক, গৱেষক ড০ প্ৰফুল্ল কুমাৰ মহন্তৰ পৰলোকপ্ৰাপ্তি অসমৰ বাবে এক ডাঙৰ আঘাত। বিপথে যোৱা অসমীয়া সমাজখনৰ দুৰাৱস্থা দেখি তেখেত

সৰু চহৰ এখনৰ পৰা বহু শিক্ষক- কৰ্মচাৰী আৰু নিৰ্মাণ শ্ৰমিক কৰ্মস্থলীলৈ লাইন বাছেৰে অহা-যোৱা কৰে।তাৰ মাজতে বহুকেইগৰাকী শিক্ষয়িত্ৰীৰ লগতে আন

ভাৰত বিশ্বৰ দ্বিতীয় বৃহত্তম জনবসতিপূৰ্ণ দেশ৷ ভাৰতবৰ্ষই বিশ্বৰ ১৭% জনসংখ্যাক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, যিয়ে প্ৰায় এশ ত্ৰিশ কোটিতকৈয়ো অধিক লোকৰ হিচাপ

কলকাতা হ’ল আধুনিক ভাৰতীয় সাহিত্যৰ কাৰখানা ঘৰ। ৰেনেচাঁৰ কোবাল ধুমুহাৰ প্ৰকোপত পৰি ভাৰতীয় সাহিত‍্যই তাৰে পৰা নতুনকৈ ঠন ধৰি উঠে।

দীৰ্ঘদিনীয়া ঔপনিবেশিক শাসনৰ শোষণ অন্ত পেলাই পোৱা স্বাধীনতা অমূল্য আৰু এই স্বাধীনতাকলৈ প্ৰত্যেকজন ভাৰতীয় গৰ্বিত। দেশৰ প্ৰতি থকা এই ভালপোৱা,

সকলো মানুহেই এদিন নহয় এদিন মৃত্যুক আঁকোৱালি লয়, কিন্তু সকলো মানুহৰ মৃত্যুৰ গভীৰতা বেলেগ বেলেগ হয়। চীনৰ প্রাচীন লেখক চমা

অত্যন্ত দুখৰ খবৰ—কমৰেড হৰেন্দ্ৰনাথ বৰঠাকুৰ, মানে হৰেনদা, চিৰদিনৰ বাৰে আমাৰ মাজৰ পৰা আঁতৰি গ’ল যোৱা ২৪ জুনৰ সন্ধিয়া। আৰু কেইটামান