গল্প-কবিতা

কলহত ভৰাই সাঁচিছোঁ বসুন্ধৰাৰ মাটি / সেউজ বৃক্ষৰে পুতি পেলাইছোঁ বক্ষৰ দুখ শোক কষ্টৰ চিহ্ন / বান্ধি থোৱা সোণৰ নদীত

এলান্ধুকলীয়া দিনবোৰ পাৰ হ’লেই / আমি তোমাক কৰিম আমন্ত্ৰণ / গোট খাম একেলগে; / তোমাৰে আমাৰে হ’বলগীয়া বিহুসন্মিলনীত তুমি নাচিবা,

বান অহা দিনৰ স্মৃতি সুঁৱৰি খৰাঙৰ দিনকেইটাত মই তালৈ গৈছিলোঁ নৰাৰ হুলে ভৰিৰ তলুৱা হনাদি মাজে মাজে ধান সিজোৱা গোন্ধে

(নাজিম হিকমতৰ প্ৰেয়সী আৰু পত্নী ভেৰা তুলিয়া কোভাৰ সোৱঁৰণত) প্ৰিয়তম মোৰ ! এটা নতুন পুৱা বিচাৰি তুমি ওলাইছা সুগোল সোণবৰণীয়া

এন্ধাৰৰ বাবেও খোলা থাকক দুৱাৰ ৰাতিৰ ৰাতিটো ক’লৈনো যাব জাঁপ মাৰি? ওৰে ৰাতি আন্ধাৰৰ জাৰণি ভাঙি অহা বন-কেতেকীৰ গীত শুনিম

জীৱনত প্ৰথমবাৰৰ বাবে বাবুৰ থানা চৌহদত প্ৰৱেশ। নিবাৰণ, বাপন আৰু বাবু তিনিওজনে থানাৰ বাৰাণ্ডাতে পাৰি থোৱা কাঠৰ চকীখনত বহি আছে।

সময়ে সামৰি নথ’লে কোনোটো কথাৰেই সলনি নহয় থাকোঁতে সকলো একেই আছে ব’হাগৰ কোমল ৰাগ কুঁহিপাত, নদীত প্ৰৱাহ মোহনাত সাগৰ সলাব