অনন্ত আকাশত মানৱ সভ্যতাৰ বাৰ্তাবাহক হিচাপে মহাকাশযান ভয়জাৰ -(পংকজ বৰুৱা)

বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ বিষয়ে অধিক জনাৰ হেঁপাহ আমাৰ বহু প্ৰাচীন। আনকি প্ৰাগঐতিহাসিক গুহা শিল্পতো বহুক্ষেত্ৰত মহাবিশ্বৰ প্ৰতি মানুহৰ কৌতূহলৰ প্ৰমাণ পোৱা যায়। মানুহৰ এনে কৌতূহলেই জন্ম দিলে ভয়েজাৰ মহাকাশযানক।

ভয়েজাৰ-১ হৈছে আন্তঃনক্ষত্ৰীয় মহাকাশত উপনীত হোৱা প্ৰথমখন মহাকাশযান। ই প্ৰথমে ইয়াৰ যমজ ভগ্নী ভয়েজাৰ-২ ৰ সৈতে ১৯৭৭ চনত আমাৰ সৌৰজগতৰ বাহ্যিক গ্ৰহসমূহ অন্বেষণ কৰিবলৈ উৎক্ষেপণ কৰিছিল। কিন্তু বহুবছৰ ধৰি আশা কৰা মতেই যানখন কাৰ্যক্ষম হৈ আছে আৰু পৃথিৱীলৈ নিজৰ যাত্ৰাৰ সকলো তথ্য প্ৰেৰণ কৰি আহিছে। অতি প্ৰাচীন মানৱীয় ইচ্ছাৰ দীৰ্ঘতম ইতিহাসত মহাকাশ অন্বেষণৰ অন্যতম গুৰুত্বপূৰ্ণ দৃষ্টান্ত হৈছে নাছাৰ ভয়েজাৰ কাৰ্যসূচী।
১৯৭০ চনত যেতিয়া নাছাই ভয়েজাৰ ১ আৰু ভয়েজাৰ ২ মহাকাশলৈ পঠিয়াইছিল, তেতিয়া অভিযানটো আছিল সহজ: বৃহস্পতি, শনি আৰু সেই দুটা গ্ৰহৰ চন্দ্ৰ বিষয়ে অধ্যয়ন কৰা। প্ৰথমে মাত্ৰ পাঁচ বছৰলৈকে চলিব পৰাকৈ এই মহাকাশযান দুখন ডিজাইন কৰা হৈছিল। কিন্তু আজিও অৰ্থাৎ উৎক্ষেপণৰ ৪৫ বছৰৰ পাছতো, যান দুখন এতিয়াও আন্তঃনক্ষত্ৰীয় মহাকাশৰ মাজেৰে আগুৱাই গৈ আছে। পৃথিৱীৰ পৰা মানুহে নিৰ্মাণ কৰা বস্তুবোৰৰ সকলোতকৈ অধিক দূৰত্বত৷ সেয়া কেনেকৈ সম্ভৱ আৰু ই কিয় গুৰুত্বপূৰ্ণ?

ভয়েজাৰৰ আচৰিত আশাবাদ আৰু সোণালী অভিলেখ
কেৱল বৃহস্পতি আৰু শনি গ্ৰহক অধ্যয়ন কৰাৰ প্ৰাৰম্ভিক পৰিকল্পনা সত্ত্বেও, ভয়েজাৰ অভিযানৰ পৰিকল্পনা কৰা লোকসকলৰ মনত তাতকৈ ডাঙৰ লক্ষ্য আছিল। এটা কথা, চাৰিটা গ্ৰহ — বৃহস্পতি, শনি, ইউৰেনাছ আৰু নেপচুন — এনে এক প্ৰান্তিয় কৰণত আছিল যিটো প্ৰতি ১৭৫ বছৰত মাত্ৰ এবাৰহে সংঘটিত, যাৰ ফলত ভয়েজাৰ মহাকাশযানে সেই গ্ৰহবোৰলৈ কম শক্তিৰে যাত্ৰা কৰাৰ সম্ভাৱনা আছিল। অৱশেষত বিজ্ঞানীসকলে আশা কৰিছিল যে যমজ মহাকাশযান দুখনে সৌৰজগতৰ বাহিৰৰ অংশবোৰ অন্বেষণ কৰিবলৈ সক্ষম হ’ব।
কিন্তু ভয়েজাৰ প্ৰকল্পৰ আন এটা অংশ আছিল যিটো আন্তঃনক্ষত্ৰীয় মহাকাশ অন্বেষণৰ আশাতকৈও অধিক আশাবাদী আছিল। বিখ্যাত জ্যোতিৰ্বিজ্ঞানী আৰু বিজ্ঞান যোগাযোগবিদ কাৰ্ল চেগানৰ অধ্যক্ষতাত এখন সমিটীয়ে এটা বিশেষ সোণৰ ফ’ন’গ্ৰাফ ৰেকৰ্ড তৈয়াৰ কৰিছিল যিটো ভয়েজাৰৰ প্ৰতিখন মহাকাশযানত সংলগ্ন কৰা হৈছিল। ইয়াৰ দ্বাৰা এই আশা কৰা হৈছিল যে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ অন্য ঠাইত থকা বুদ্ধিমান জীৱই আমাৰ উপস্থিতিৰ কথা জানিব পাৰিব ৷
সোণৰ ফ’ন’গ্ৰাফ ৰেকৰ্ডৰ ইয়াৰ খাঁজত সংযোগ কৰা গোল্ডেন ৰেকৰ্ডত আছে ছবি, শব্দ, শুভেচ্ছা আৰু — আটাইতকৈ বিখ্যাতভাৱে — পৃথিৱীৰ মানৱ জীৱনৰ প্ৰতিনিধিত্বমূলক বুলি গণ্য কৰা ৯০ মিনিটৰ সংগীত। সংগীতত ভাৰতীয় গায়িকা কেচৰ বাঈ কেৰকৰৰ শাস্ত্ৰীয় সঙ্গীত গায়নৰ পৰা আৰম্ভ কৰি চেনেগালৰ ড্ৰামলৈকে পেৰুৰ পেনপাইপলৈকে ছাক বেৰীৰ “জনী বি গুড”লৈকে সকলো আছে। ই যেন আমি আশা কৰা অপাৰ্থিৱ জীৱৰূপবোৰৰ বাবে এটা মিক্সটেপৰ দৰে, কেতিয়াবা, অৱশেষত লগ পাম ই হৈছে এক চূড়ান্ত সময় কেপচুল৷
কাল ছেগান আৰু ভয়েজাৰ মিছনত কাম কৰা আন বিজ্ঞানীসকলে জানিছিল যে এই সোণৰ ফ’ন’গ্ৰাফ ৰেকৰ্ড অপাৰ্থিৱ জীৱৰ দ্বাৰা পোৱাৰ সম্ভাৱনা — আৰু বুজি পোৱাৰ সম্ভাৱনা প্ৰায় শূন্য, কিন্তু তেওঁলোকে যিকোনো প্ৰকাৰে সোণালী ফ’ন’গ্ৰাফ ৰেকৰ্ড একেলগে ৰাখিলে। সেইটোৰ আশাবাদিতাক মইও ভাল পাওঁ। গোল্ডেন ৰেকৰ্ডত, আটাইতকৈ আচৰিত কথাটো হ’ল, ইয়াৰ পৃষ্ঠত মহাকাশযানখনৰ উৎপত্তিৰ বিষয়ে আৰু ফ’ন’গ্ৰাফ ৰেকৰ্ড কেনেকৈ বজাব লাগে তাৰ বিষয়ে চিত্ৰাংকিত নিৰ্দেশনা আছে। এই সোণৰ ফ’ন’গ্ৰাফ ৰেকৰ্ড পঠোৱাৰ কাৰ্য্যটোৱেই হৈছে মানৱতাৰ উত্তম ৰূপৰ উদাহৰণ — উপকাৰীতা আৰু আশা দুয়োটাৰে অজ্ঞাতলৈকে হাত আগবঢ়োৱা।
প্ৰকৃততে ভয়েজাৰ-২ আছিল প্ৰথমখন মহাকাশযান, যি ১৯৭৭ চনৰ ২০ আগষ্টত ৰাওনা হৈছিল । আৰু সৌৰজগতৰ পৰা ওলাই অহাৰ পথত বৃহস্পতি, শনি, ইউৰেনাছ আৰু নেপচুন আদিৰ ফ্লাই-বাই সম্পূৰ্ণ কৰাৰ কথা আছিল। ১৯৭৭ চনৰ ৫ ছেপ্টেম্বৰত উৎক্ষেপণ কৰা ভয়েজাৰ ১ বিমানখন শনিৰ অন্যতম চন্দ্ৰ টাইটানৰ ফ্লাই-বাই সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ ওলাইছিল। তাৰ পৰাই ই সৌৰজগতৰ সীমাৰ বাহিৰলৈ গৈ থাকিব।
ডিপ স্পেচ নেটৱৰ্ক (ডিএছএন)ৰ জৰিয়তে ভয়েজাৰ মহাকাশ যান দুখনে তেওঁলোকৰ যাত্ৰাৰ সময়ত সংগ্ৰহ কৰা ছবি আৰু অন্যান্য তথ্য পৃথিৱীলৈ পঠিয়াবলৈ সক্ষম হৈছিল। গ্ৰহবোৰৰ ফটোবোৰ আচৰিত ধৰণৰ ছবি যদিও আমাৰ সৌৰজগতৰ বিষয়ে বহুত গভীৰভাৱে বুজিবলৈ সহায়ক হৈছিল, আটাইতকৈ বিখ্যাত ছবিখনৰ নাম হৈছে “সৌৰজগতৰ পৰিয়ালৰ প্ৰতিকৃতি” ৷ এই ছবিখন “পেল ব্লু ডট” নামেৰে জনাজাত হৈ পৰিল, যিটো নাম কাৰ্ল চেগানে পৃথিৱীক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা ছবিখনত থকা পোহৰৰ ক্ষুদ্ৰ টুকুৰাটোক দিছিল। সেই প্ৰতিচ্ছবিখন আছিল অবিশ্বাস্যভাৱে শক্তিশালী; ইমান দূৰৰ পৰা মানৱতাই আমাৰ গ্ৰহটোক প্ৰথমবাৰৰ বাবে চাবলৈ সক্ষম হৈছিল। এতিয়াও, ই এটা সোঁৱৰণী যে আমি সকলোৱে সংযুক্ত হৈ আছো, ইয়াত আমাৰ ক্ষুদ্ৰ গ্ৰহটোত আৰু অসীম বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ এটা বিশাল সৌৰজগতৰ মাজত ৷
ভয়েজাৰ হ’ল এক মাইলৰ খুঁটি ৷ কেমেৰা বন্ধ হোৱাৰ পিছত ভয়েজাৰ মহাকাশ যান দুখনে আমাৰ সৌৰজগতৰ শেষৰ গ্ৰহ বহুখিনি পাৰ হৈ গভীৰ মহাকাশলৈ আগবাঢ়ি গ’ল। ১৯৯৮ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰী মাহত, উৎক্ষেপণৰ দুটা দশকৰো অধিক সময়ৰ পাছত, ভয়েজাৰ ১ য়ে পাইয়নিয়াৰ ১০তকৈ পৃথিৱীৰ পৰা বহু দূৰলৈ গতি কৰিছিল, যাৰ ফলত ই মহাকাশৰ পৃথিৱীৰ পৰা আটাইতকৈ দূৰৈৰ বস্তু হৈ পৰিছিল।
২০০৪ চনৰ ডিচেম্বৰ মাহত ভয়েজাৰ ১ আৰু ২০০৭ চনৰ আগষ্ট মাহত ভয়েজাৰ ২ টাৰ্মিনেচন শ্বক অতিক্ৰম কৰিছিল, যিটো মূলতঃ মহাকাশত আমাৰ সূৰ্য্যৰ প্ৰভাৱৰ অন্ত পৰাৰ আৰম্ভণি। তাৰ পিছত ২০১২ চনত ভয়েজাৰ ১ আৰু ২০১৮ চনত ভয়েজাৰ ২ মহাকাশ যানে আৰু আগবাঢ়ি গৈ হেলিঅ’প’জ পাৰ হৈ — আমাৰ সূৰ্য্যৰ প্ৰভাৱৰ অন্ত — অৱশেষত আন্তঃনক্ষত্ৰীয় মহাকাশত উপনীত হয়গৈ।
ভয়েজাৰ ১ বিমানে ২০১২ চনৰ আগষ্ট মাহত সূৰ্য্যই নিজৰ চাৰিওফালে উৰুৱাই নিয়া আধানযুক্ত কণিকাৰ বিশাল বৰবুৰণি — সূৰ্য্যৰ পৰা ওলাই আহি মুক্তভাৱে আন্তঃনক্ষত্ৰীয় মহাকাশলৈ যাত্ৰা কৰে। পিছৰ বছৰত বিজ্ঞান আলোচনীত প্ৰকাশিত এক অধ্যয়নত এই কথহ ৰাজহুৱা কৰে।২০১৩ চনৰ ৯ এপ্ৰিলৰ পৰা ২২ মে’ৰ ভিতৰত ভয়েজাৰ ১ৰ প্লাজমা তৰংগ যন্ত্ৰই শক্তিশালী সৌৰ বিস্ফোৰণ ৰেকৰ্ড কৰাৰ পিছত এই ফলাফল পোহৰলৈ আহে। গৱেষকসকলে আৱিষ্কাৰ কৰিলে যে ভয়েজাৰ ১ৰ চৌপাশৰ ঘনত্ব গ্ৰহমণ্ডলৰ ঠিক ভিতৰত পোৱাতকৈ বেছি। সূৰ্য্যৰ ওচৰ-চুবুৰীয়াতকৈ আন্তঃনক্ষত্ৰীয় মহাকাশত ইলেক্ট্ৰনৰ ঘনত্ব বেছি হোৱাটো পৰস্পৰ বিৰোধী যেন লাগে। কিন্তু গৱেষকসকলে ব্যাখ্যা কৰিছিল যে, গ্ৰহমণ্ডলৰ প্ৰান্তত পৃথিৱীৰ ওচৰৰ স্থানৰ তুলনাত ইলেক্ট্ৰনৰ ঘনত্ব নাটকীয়ভাৱে কম।
গৱেষকসকলে ভয়েজাৰ ১ৰ তথ্যৰ জৰিয়তে পিছুৱাই গৈ আনুষ্ঠানিকভাৱে মহাকাশযান খনৰ মহা প্ৰস্থানৰ তাৰিখটো ২০১২ চনৰ ২৫ আগষ্টলৈ পেলাই দিয়ে।কেৱল ইলেক্ট্ৰনৰ দোলনৰ দ্বাৰাই নহয়, মহাকাশযানখনে আধানযুক্ত সৌৰ কণিকাৰ জোখ-মাখৰ দ্বাৰাও এই তাৰিখ নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছিল।সেই সৌভাগ্যৰ দিনটোত — যি দিনটো আছিল এপ’ল’ ১১ৰ মহাকাশচাৰী নীল আৰ্মষ্ট্ৰংৰ মৃত্যুৰ দিনটোতে — অনুসন্ধানত এই কণাবোৰ ১০০০ গুণ হ্ৰাস পোৱা আৰু সৌৰজগতৰ বাহিৰৰ পৰা অহা তাৰকাৰাজ্যৰ মহাজাগতিক ৰশ্মি ৯% বৃদ্ধি পোৱা দেখা গৈছিল। সেই সময়ত ভয়েজাৰ ১ সূৰ্য্যৰ পৰা ১১.২৫ বিলিয়ন মাইল (১৮.১১ বিলিয়ন কিলোমিটাৰ) বা প্ৰায় ১২১ জ্যোতিৰ্বিজ্ঞান একক (AU) দূৰত আছিল।
২০২২ চনৰ জানুৱাৰী মাহলৈকে ভয়েজাৰ ১ পৃথিৱীৰ পৰা প্ৰায় ১৫৬ AU দূৰত — প্ৰায় ১৪.৫ বিলিয়ন মাইল (২৩.৩ বিলিয়ন কিলোমিটাৰ) দূৰত আছিল। আন্তঃনক্ষত্ৰীয় মহাকাশলৈ উৰি যোৱাৰ পিছৰে পৰা ভয়েজাৰ মহাকাশ যান দুখনে বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ এই অঞ্চলৰ অৱস্থাৰ বিষয়ে বিভিন্ন ধৰণৰ মূল্যৱান তথ্য পঠিয়াইছে। ইয়াৰ আৱিষ্কাৰসমূহৰ ভিতৰত আছে বাহিৰৰ মহাজাগতিক বিকিৰণ অতি তীব্ৰ বুলি দেখুওৱা, আৰু সূৰ্য্যৰ পৰা অহা আধানযুক্ত কণাবোৰে আন তৰাবোৰে নিৰ্গত কৰা কণাবোৰৰ সৈতে কেনেদৰে ক্ৰিয়া কৰে সেইটো প্ৰদৰ্শন কৰা ৷
কেইবছৰমান আগতে মহামাৰীৰ আগতে আমি সকলোৱে মংগল অভিযানৰ ৰ’বাৰৰ জ্বৰত আবদ্ধ হৈ মহাকাশত থকা সেই ৰবটক বিদায় আৰু শুভৰাতি কৈছিলোঁ। মই তেতিয়াও কিন্তু ভয়েজাৰৰ কথা ভাবি আছিলোঁ। ভয়েজাৰ যান দুখন বাহিৰলৈ ওলাই গৈছে, নিৰৱে মহাবিশ্বৰ মাজেৰে খোজ কাঢ়ি গৈ আছে, আমি কল্পনা কৰা তথ্যবোৰ লগত লৈ ফুৰিছে, এসময়ত, আমি আগবঢ়াবলগীয়া শ্ৰেষ্ঠখিনিক বুজাব পাৰে৷ তেওঁলোকেও এতিয়াও কৰ্তব্যপৰায়ণভাৱে তথ্য প্ৰেৰণ কৰি আছে — আমাক বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডৰ বিষয়ে শিকাইছে আৰু আমাক উপলব্ধি কৰাইছে যে আমি প্ৰকৃততে কিমান কম জানো৷
কেতিয়াবা, বছৰবোৰ পাৰ হৈ যায় আৰু আমি ভয়েজাৰৰ বিষয়ে বেছি শুনা নাপাওঁ৷ তেতিয়া এনে লাগে যেন ভয়েজাৰ যান দুখনে ইতিমধ্যে আজীৱন নোহোৱা হৈ গৈছে। শেহতীয়াকৈ যদিও ভয়েজাৰে বাতৰি চক্ৰত পুনৰ স্থান পালে। দেখা গ’ল যে ভয়েজাৰ ১ এ তথ্য ওভতাই পঠিয়াইছে যাৰ একেবাৰে যুক্তি নাই৷ আচলতে নাছাই ক’লেও যে পৃথিৱীলৈ তথ্য ঘূৰাই পঠোৱা এন্টেনাই এতিয়াও কাম কৰি আছে, “তথ্যবোৰ যাদৃচ্ছিকভাৱে সৃষ্টি হোৱা যেন লাগিলেও হ’ব পৰা কোনো সম্ভাৱ্য অৱস্থা প্ৰতিফলিত নকৰে।”
নাছাৰ বাবে ভয়েজাৰৰ সৈতে যোগাযোগ কৰাটো সহজ নহয়। এইখিনিতে ভয়েজাৰ ১ ইমান দূৰত প্ৰায় ১৪.৫ বিলিয়ন মাইল দূৰত্বলৈ এটা বাৰ্তা পঠিয়াবলৈ সম্পূৰ্ণ দুদিন সময় লাগে। অৱশ্যে ইয়াৰ কিছু আশ্চৰ্যজনক সমাধান হৈছে। উদাহৰণস্বৰূপে, ২০১৭ চনত যেতিয়া ভয়েজাৰ ১ৰ প্ৰাথমিক থ্ৰাষ্টাৰসমূহ অৱক্ষয় ঘটিছিল, অভিযন্তাসকলে ৩৭ বছৰত ব্যৱহাৰ নোহোৱা বেকআপ থ্ৰাষ্টাৰসমূহলৈ সলনি কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। অলৌকিকভাৱে বেকআপবোৰে কাম কৰিলে।
শেষত যদিও, ভয়েজাৰ ১ আৰু ২ৰ শক্তি চিৰদিনৰ বাবে স্থায়ী নহ’ব। অভিযন্তাসকলে এতিয়াও ২০২৫ চনৰ পিছত ভয়েজাৰ মহাকাশ যান দুখনৰ লগত সংযোগ বৰ্তাই ৰখাৰ উপায় বিচাৰি উলিওৱাৰ কাম কৰি আছে।এই পৰ্যায়ত মহাকাশ যান খনৰ সকলো বৈজ্ঞানিক কাৰ্য্যই এতিয়াও কাম কৰি আছে। কোনোবাদিনা যদিও ভয়েজাৰৰ লগত যোগাযোগ বিচিন্ন হ’ব। কিন্তু তেতিয়াও গোল্ডেন ৰেকৰ্ডে নিশ্চিত কৰে যে ভয়েজাৰ মহাকাশ অভিযানে আমাক সদায় সেই আশা দিয়ে যে বছৰ বছৰৰ আগতে আমি বাহিৰলৈ পঠোৱা এই মহাকাশ যান দুখনক কোনো উন্নত সভ্যতাই লগ পাব আৰু বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ডত আমাৰ উপস্থিতিৰ কথা জানিব পাৰিব৷

ভয়েজাৰ মহাকাশযান দুখনৰ সামৰ্থ্যই অভিযন্তাসকলক আচৰিত কৰি তুলিছে। উদাহৰণস্বৰূপে ২০১৭ চনৰ ডিচেম্বৰ মাহত নাছাই ঘোষণা কৰিছিল যে ভয়েজাৰ ১ এ সফলতাৰে নিজৰ বেকআপ থ্ৰাষ্টাৰ ব্যৱহাৰ কৰি পৃথিৱীৰ সৈতে “কথা” কৰিবলৈ নিজকে সক্ষম কৰি তুলিছে। ১৯৮০ চনৰ নৱেম্বৰৰ পৰা, ভয়েজাৰ ১ৰ শনিৰ উৰণৰ সময়ত এই ট্ৰেজেক্টৰী কাৰেকচন মেনুৱেৰ (TCM) থ্ৰাষ্টাৰসমূহ ব্যৱহাৰ কৰা হোৱা নাছিল। তেতিয়াৰ পৰাই মহাকাশযানখনে মূলতঃ নিজৰ মানক মনোভাৱ-নিয়ন্ত্ৰণ থ্ৰাষ্টাৰ ব্যৱহাৰ কৰি পৃথিৱীৰ সৈতে যোগাযোগ কৰিবলৈ মহাকাশযানখনক সঠিক দিশত দোল খাইছিল।

কিন্তু এটিটিউড-কণ্ট্ৰল থ্ৰাষ্টাৰৰ কাৰ্য্যক্ষমতাৰ অৱনতি ঘটিবলৈ ধৰাৰ লগে লগে নাছাই টিচিএম থ্ৰাষ্টাৰসমূহ পৰীক্ষা কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয় — যিটো ধাৰণা যিয়ে ভয়েজাৰ ১ৰ কাৰ্য্যকৰী জীৱনকাল বৃদ্ধি কৰিব পাৰে। সেই পৰীক্ষাটো অৱশেষত সফল হ’ল৷ এই থ্ৰাষ্টাৰসমূহৰ সহায়ত যিবোৰ ব্যৱহাৰ নকৰাকৈ ৩৭ বছৰৰ পিছতো কাৰ্যক্ষম হৈ আছে, আমি ভয়েজাৰ ১ মহাকাশযানৰ আয়ুস দুৰ পৰা তিনি বছৰ বৃদ্ধি কৰিবলৈ সক্ষম হ’ম ৷
এই অভিযান দলৰ সদস্যসকলে ভয়েজাৰ ১ৰ আয়ুস বৃদ্ধিৰ বাবেও অন্যান্য ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰিছে। উদাহৰণস্বৰূপে, ভয়েজাৰ ১ৰ সীমিত শক্তি যোগান সংৰক্ষণত সহায় কৰিবলৈ পেল ব্লু ডট ফটোখন তোলাৰ কিছু সময়ৰ পিছতে তেওঁলোকে মহাকাশযানখনৰ কেমেৰা বন্ধ কৰি দিছিল। বছৰ বছৰ ধৰি মিছন দলটোৱে আন পাঁচটা বৈজ্ঞানিক যন্ত্ৰও বন্ধ কৰি দিছে, যাৰ ফলত ভয়েজাৰ ১ ত চাৰিটা আছে যিবোৰ এতিয়াও কাম কৰি আছে — কচমিক ৰে চাবচিষ্টেম, কম শক্তি আধানযুক্ত কণা যন্ত্ৰ, মেগনেটোমিটাৰ আৰু প্লাজমা তৰংগ উপব্যৱস্থা। ভয়েজাৰ ২ ৰ সৈতেও একেধৰণৰ ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰা হৈছে, যাৰ বৰ্তমান পাঁচটা কাৰ্য্যকৰী যন্ত্ৰ আছে ৷
২০১৭ চনত ভয়েজাৰ মহাকাশযানখনে প্ৰতিখনেই মহাকাশত ৪০ বছৰ উদযাপন কৰিছিল, যাৰ ফলত নাছা আৰু “ষ্টাৰ ট্ৰেক”ৰ তাৰকা উইলিয়াম শ্বেটনাৰৰ দৰে চেলিব্ৰিটিসকলে উদযাপন কৰিবলৈ বাধ্য হৈছিল। ২০১৭ চনৰ ছেপ্টেম্বৰ মাহত শ্বেটনাৰে অলিভাৰ জেনকিন্সে প্ৰথমে টুইটাৰত নিৰ্মাণ কৰা মহাকাশযানখনক লৈ এটা বাৰ্তা পঢ়িছিল,”আমি তৰাবোৰৰ মাজেৰে বন্ধুত্বৰ প্ৰস্তাৱ দিওঁ। আপুনি অকলশৰীয়া নহয়।” তাৰ পিছত জে পি এলৰ অভিযন্তা এনাবেল কেনেডীয়ে ভয়েজাৰ ১ লৈ বাৰ্তাটো প্ৰেৰণ কৰে; প্ৰায় ১৯ ঘণ্টাৰ ভিতৰতে ই মহাকাশযানখনত উপস্থিত হ’ব বুলি প্ৰকল্প কৰা হৈছিল। ষ্টোনে ২০১৭ চনৰ আগষ্ট মাহত নাছাৰ এক বিবৃতিত কয় যে, “আমাৰ কোনোৱেই নাজানিছিল, যেতিয়া আমি ৪০ বছৰ আগতে আৰম্ভ কৰিছিলো, যে যিকোনো কথাই এতিয়াও কাম কৰি থাকিব, আৰু এই অগ্ৰণী যাত্ৰা অব্যাহত থাকিব।” “অহা পাঁচ বছৰত তেওঁলোকে বিচাৰি পোৱা আটাইতকৈ ৰোমাঞ্চকৰ কথাটো হ’ব পাৰে এনেকুৱা কিবা এটা যিটো আমি নাজানিছিলো যে আৱিষ্কাৰ কৰিবলৈ বাহিৰত আছে।”