গ্ৰন্থ

শৈশৱৰ ৰে’লগাড়ী মোগলছৰাই ( তৃতীয় অংশ) নৱেম্বৰ মাহ যদিও ৰ’দটো অলপ চোকা আছিল। ষ্টেচনৰ সন্মুখৰ দৈনিক ব্যস্ততা, চিঞৰ-বাখৰ, যোৱাৰাতি বেছিকৈ

সপ্তম অধ্যায়‌ নিষ্প্ৰাণ চেঁকুৰ “দুবেলা দুমুঠি খোৱা-খৰচ যোগাৰ কৰিবৰবাবে, মই নিতৌ টকা বিচাৰি হাবাথুৰি খাবলগীয়া হৈছে। সোণজনী মোৰ, মই বৰ

মোৰ আশে-পাশে থকা মানুহবোৰলৈ লক্ষ্য কৰিলোঁ- বেছিভাগেই খেতিয়ক, দিনটো কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰাৰ পাছত গধূলি অলপ আৰাম ল’বলৈ আহিছে। তেওঁলোকৰ ডিঙিত

প্ৰকৃততে, বিপুল সংখ্যক লোকৰ ইতিবাচক সঁহাৰিৰ বিপৰীতে সমালোচকসকলৰ খোঁচ মৰা সমালোচনাৰ সংখ্যা আছিল তেনেই তাকৰ।। মুক্ত চিন্তা, দশম বছৰ, দ্বিতীয়

মই ভ্ৰমণত ওলোৱাৰ সময়ত মোগলছৰাই চহৰখনৰ বিষয়ে বৰ বিশেষ জনা নাছিলোঁ। চহৰখনৰ বিষয়ে এনে এটা ধাৰণা আছিল যে মোগল যুগত

তৃতীয় অধ্যায় (ক) আমনিদায়ক কৈশোৰ মই আছিলোঁ চৈধ্য বছৰীয়া আৰু বৰকৈয়ে নিৰানন্দ, খীণমীন, খিটখিটিয়া আৰু চিন্তাক্লিষ্ট, বিমৰ্ষ আৰু গহীন। —“গুলেৰমিনা