কবিতা

অস্তমিত হেঙুলীয়া সুৰুয উপভোগ কৰিভাল পাই সিহঁতেকিন্তু সিহঁতে ভয় কৰেপুৱাৰ উদিত ৰঙা সুৰুয হাজাৰ ৱাটৰ এলইডি জ্বলাইআন্ধাৰ খেদে সিহঁতেকিন্তু সিহঁতে

বিজ্ঞানত মই দহ পাইছোঁ, মাথো দহপ্ৰশ্নবোৰ টান নাছিল, উত্তৰবোৰো জনাভাগ্য মোৰ প্ৰসন্ন নাছিল; গৈ পাওঁতেই হ’ল পলম৷নহ’লে ; মই জানো

ঘৃণাৰ প্ৰভাৱ চোৱাজন্তুৰো ভাগ হৈ গ’লগাই হিন্দু আৰুছাগলী মুছলমান হৈ গ’ল মন্দিৰলৈ গৈ হিন্দু দেখিলোমছজিদত দেখিলো মুছলমানসন্ধ্যা যেতিয়া মদিৰালয়লৈ গ’লোতাতহে

আমাৰ লৰালৰি জিকিবৰআমাৰ লৰালৰি ভাল-বেয়া ঠিক কৰাৰআমাৰ লৰালৰি বিখ্যাত হোৱাৰআমাৰ লৰালৰি প্ৰতিস্থাপিত হোৱাৰআমাৰ লৰালৰি প্ৰতিস্থাপন কৰাৰআমাৰ লৰালৰি ঘটনাৰ গুৰি গৈ

(মূল : “সূর্যাস্তের পর”) বেলি ডুব যোৱাৰ পাছত হাঁহিৰ কোবত সিহঁতৰ মুখৰ ছালবোৰ কোঁচ খাই গ’ল, গালৰ মঙহ কঁপিবলৈ ধৰিলে,

এপদ দুপদ কৈ সকলো সজাই ল’ম, তুমি চাবাচোন ঘৰ-দুৱাৰ খাট-পাম চোতালত লাউগছৰ হেঁদালি-চাং খিৰিকিৰ কাষেৰে বগাই যোৱা যূতি ফুলৰ লতা-

বহুদিনৰ পৰাই মোৰ এখন পাহাৰ কিনাৰ চখ্‌। কিন্তু পাহাৰ কোনে বিক্ৰী কৰে সেইটো নাজানোঁ। যদি তেওঁক লগ পালোঁহেতেন, দাম কোনো