লঘু-গুৰু

সৰুৰেপৰা মোৰ ইংৰাজী বিষয়টোৰ প্ৰতি আছিল এক অহেতুক ভয়৷ পিছলৈ সেইটোৱেই মোৰ মনত গজগজীয়াকৈ বহি ল’লে৷ স্কুল-কলেজৰ পৰীক্ষাবোৰত বিষয়টোত পাছ

(১) লিমাৰিক লিখে তেওঁ, নিৰ্মালী চুতীয়া, ডাকঘৰ ধলপুৰ, গাঁও যোৰহটীয়া, পঠিয়ালে কাকতত ছপা হ’ল ফটাফট সুধি ফুৰে, একাডেমি বঁটা পাব

এসময়ত ভৰতপুৰ নামেৰে এখন সৰু ৰাজ্য আছিল। ভৰতপুৰৰ ৰজা নৰেন্দ্ৰ প্ৰতাপৰ নাম নুশুনা মানুহ সেই সময়ত ভু-ভাৰস্তত নাছিল বুলিবই পাৰি।

ত্ৰিছ বছৰৰো অধিক কাল হ’ল। বিষম দেশত একেৰাহে সফলতাৰে ৰামলীলা উদযাপন হৈ আহিছে। ঢং সমিতি, অং সমিতি আৰু খং সমিতি

(১) নিচা তেওঁৰ ৰাজনীতি, পেছা অধ্যাপনা, পাৰিলে এম এল এ – মন্ত্ৰী হোৱাৰো বাসনা, দলীয় মিটিং গায় ক্লাছৰ সময় নাই