অতিথি সম্পাদকৰ চ’ৰা

  বিহু আৰু বিতৰ্ক এটা মুদ্ৰাৰ ইপিঠি-সিপিঠিৰ দৰে হৈ পৰিছে৷ যোৱা কেইবাবছৰৰপৰা লক্ষ্য কৰি আহিছোঁ, বিহু অহাৰ লগে লগেই অসমীয়া

জেহৰুল হুছেইন এজন দায়বদ্ব লেখক আছিল৷ তেওঁ বিশ্বাস কৰিছিল সাহিত্য খেলা নহয়৷ তেওঁৰ গল্প সম্পৰ্কে নিজেই কোৱা কথা এষাৰ মনত

  (“ৰাং কুকুৰৰ টুপী” গল্প সংকলনত প্রকাশিত, ২০০০ চন) “এক বাজি গ’ল, দুই বাজি গ’ল, বীণাপাণিৰ…” বাক্যটো শেষ নৌহওঁতেই যোগেশ্বৰৰ

  মানুহৰ মুক্তিৰ জয়গান গোৱা সাহিত্যৰ বিশেষ ধাৰাটোক সমৃদ্ধ কৰা এজন পৰিশ্ৰমী আৰু দায়বদ্ধ লেখক হৈছে প্ৰয়াত জেহিৰুল হুছেইন। জেহিৰুল

  প্ৰাক-কথন : সমকালীন অসমীয়া গদ্য সাহিত্যত উল্লেখনীয় পৰিৱৰ্তন আহিছে বিশ্বায়ন আৰু উদাৰীকৰণৰ পিছত। সাম্প্ৰতিক ঘটনাবহুল সময়ত সামাজিক পৰিস্থিতিসমূহৰ সহজ

শোষিত-নিষ্পেষিত শ্ৰমজীৱী জনগণৰ জীৱন আৰু সংগ্ৰামৰ পটভূমিত গল্প ৰচনা কৰি অসমীয়া সাহিত্যৰ ক্ষেত্ৰখনত প্ৰতিষ্ঠা তথা স্বকীয় পৰিচিতি লাভ কৰা জেহিৰুল