অতিথি সম্পাদকৰ চ’ৰা

মানুহৰ সাংস্কৃতিক মূল্যবোধ নির্ণিত হয় প্রচলিত সমাজব্য‌ৱস্থাৰ দ্বাৰা। প্ৰতিটো মানৱ প্ৰজাতিৰ খাৱন-দাৱন, পিন্ধন-উৰণ, গীত, নৃত্য, বাদ্য আদি সাংস্কৃতিক কার্যকলাপসমূহ সমসাময়িক

লোকজীৱনৰ লোক-অভিজ্ঞতা আৰু লোক-প্ৰজ্ঞাক ভেটি কৰিয়েই লোক-ভাষাৰ সহায়ত গঢ় লৈ উঠে লোক-সংগীত— বহুল অৰ্থত লোক-সাহিত্যৰ ঐশ্বৰ্যয়ম সম্ভাৰ। সহজ ভাষাত ক’বলৈ

লোকসংগীতৰ বিষয়ে আলোচনা হোৱাৰ মুহূৰ্তত আমাৰ মনলৈ অহা প্ৰশ্নটো হৈছে – লোকসংগীত এতিয়া আছেনে! প্ৰসংগটো এইধৰণৰ- যিকোনো লোক সংস্কৃতিৰ বীজ

খ্ৰীষ্টিয় উনবিংশ শতিকাৰ প্ৰথমাৰ্দ্ধৰপৰা সমাজ বিজ্ঞান সম্বন্ধীয় আলোচনাৰ এটা নিৰ্দ্দিষ্ট বিষয় হিচাপে “লোক-সংস্কৃতি” ৰ উত্থান আছিল এক উল্লেখযোগ্য পৰিঘটনা। জাৰ্মান

অসম তথা উত্তৰ পূব ভাৰতত বাস কৰা এটা অন্যতম জনগোষ্ঠী হৈছে তিৱ জনগোষ্ঠী। তেওঁলোকৰ লোকপৰম্পৰাৰ মাজতো বিভিন্ন গীত-মাতৰ প্ৰচলন আছে।

‘কৰম পূজা’ চাহ জনগোষ্ঠী সমাজৰ জাতীয় উৎসৱ। জনবিশ্বাস মতে কৰম পূজাৰ দ্বাৰা পথাৰৰ শস্যক্ষেত্ৰ শ্ৰীবৃদ্ধি আৰু মানৱ জীৱনৰ মঙ্গল হয়।

অসমখন বাৰে ৰহনীয়া কলা-কৃষ্টিৰে সমৃদ্ধ‌। এই বিষয়টো নিশ্চিতভাৱে প্ৰতিগৰাকী অসমীয়াৰ বাবে গৌৰৱৰ বিষয়। ইয়াত বসবাস কৰি থকা প্ৰতিটো জনগোষ্ঠীয়েই নিজস্ব

“সৰুজনীয়ে বুলিলে বৰজনী বাই আলহী আহিছে কিহৰেবা খায়” (১১৩) মুক্ত চিন্তা আলোচনীৰ অতিথি সম্পাদকৰ গুৰু দায়িত্ব মূৰ পাতি লৈ প্ৰথমেই