গল্প-কবিতা

যোৱানিশা এটা সমাজিকত দেখিলোঁ গাজী ৰাভাৰ জিভাখন হেনো পৰি আছিল মহাজনৰ বকৰাণিত। বকৰাণিৰ কাষতেই মহাজনৰ দালান দালানৰ ভিতৰত বিদেশী কুকুৰৰ

ফিডেল কাষ্ট্ৰো, ফিডেল কাষ্ট্ৰো গঢ়িলা ক্ষুদ্ৰ কিউবা ৰাষ্ট্ৰ কঁপি উঠিল বিশাল যুক্তৰাষ্ট্ৰ ওফৰি পৰিল কুটিল ষড়যন্ত্ৰ। তুমি দিলা প্ৰেম আৰু

তোমাৰ দুহাতত যদি সঁপি দিওঁ তোমাৰ দুহাত মুখত জিভা শৰীৰত ঢালি দিওঁ জয়মতীৰ তেজ কোনখন সমাজৰ বিৰুদ্ধে বাজিব তোমাৰ ৰণশিঙা

শুকান পাগলাদিয়াৰ মাজেৰে উজাই গ’ল উত্তৰ দিশে পাৰৰ কঁহুৱা সাক্ষী হৈ ৰ’ল কঁহুৱাবোৰে টানি ধৰি ৰখাব বিচাৰিছিল মানুহজনক কিন্তু এক

মই জানো বেয়া মানুহ? শেলুৱৈ এন্ধাৰে মোৰ ফালে ঘোপাকৈ চালে শালিকীজনীয়ে ডেও দি দি চোতালৰপৰা গুচি গ’ল যা, একেখিনি কথায়ে

কাপোৰ-কানি বেছিভাগৰে ক’লা হ’ল ধনুৰ গুণ টানি থাকোতে কাৰ আঙুলি কাটি ৰক্তাক্ত হ’ল কোনেও গমেই নাপালো পাৰ হৈ গ’ল ধৰ্মযুদ্ধৰ

ব’হাগ বুলি ঢাপলি মেলোতে গা সাতখন আঠখন হিয়াত ঢোল পেঁপাৰ ক’লা মেঘ ফলা ৰজনজন, মোৰ এৰি অহা গাঁওখনত আছেনে বাৰু