অসমীয়া কবিতা

Forgetting is so long – Pablo Neruda তিতি বুৰুলি জৰৌৰৌৱা উৰুলিপুঙা বগলীৰ মৰণ বন জালুকৰ বতাহ চিকুটি ধোৱা খোৱা ভূৰমণ।

চৰাই ৰখীয়া চৰাই খেদি থাক বেলিটো মূৰত লৈ ৰ’দে-বৰষুণে ,নিজানত নিৰলে বতাহে কঁপাই তোৰ বতাহী দুহাত। চৰাই খেদোতেই চম্পাৱতী কুঁৱৰী

কথাবোৰেই কেতিয়াবা ভয়ংকৰ হয় মিঠা কথাবোৰ সামৰি থোৱা কথাবোৰ হাঁহি আৰু কান্দোনৰ কথাবোৰ অতিক্ৰমি কথাৰেই আঁতৰ হৈ যায় ওচৰৰ মানুহ

আহ ! একে, একেটাই নীলা বিহৰ চৰম পিয়লা ছক্ৰেটিছৰ কণ্ঠ ৰুদ্ধ নহয় হোৱা নাই এতিয়াও বতাহত বিলীন নীলা বিহ পিয়লাত

কালি নিশা হিটলাৰৰ উত্তৰাধিকাৰীহঁতে ঘৰৰ পৰা উঠাই লৈ গৈছিল বুঢ়ীৰ নাতিনীয়েকক। আজি সিহঁত উভতি আহিছে— তথাকথিত দুৰ্ঘটনাত চেপেটা হোৱা নাতিনীয়েকৰ

কাৰ মূৰত ফুলিলি মৰুৱা ফুল মোলৈ মাৰি এপাট শূল এনেও ফৰিং ছিটিকা চকু হামখুৰি খাই বাৰুকৈ নপৰিল এনেও গাভৰু ছোৱালীৰ