অসমীয়া কবিতা

চৰাইৰ মাতত ৰাতি পুৱাব বুলি ভাবি থাকোঁতেই দেশখোৱা আহি ৰাজপাটত বহিল . চৰাইৰ মাতত ৰাতি পুৱাব বুলি ভাবি থাকিয়েই মানুহবোৰৰ

ইয়াত এতিয়াও মানুহ আছেনে ?চোতাল ভৰি গজিছে বিয়নি-সাৱটাকাহিবন কেঁচুমতা চোৰাতৰ হাবিকাহানিতে বন্ধ হ’ল পঁজাৰ পদূলিনিফুট নিতাল শীতৰ জুহাললটকণ লিটিকাইক’তেনো হেৰালটঙীঘৰত

কি হ’ব এতিয়ানিৰ্বিচাৰে গুলী বৰ্ষণএজাক ল’ৰাৰ অৰণ্য গমন সেয়েই হ’বধৰ্ষণ, মন্দিৰত গৰুৰ মঙহঅাৰু মছজিদত মদৰ বটলগাঁৱৰ পৰা চহৰলৈ অাহি প্ৰতিষ্ঠাৰ

জোঁৰটো জ্বলাবৰ দিনা আমি বহু কথাই পাতিছিলোঁবাঁহৰ চুঙাত আছিল বহু কালৰে কাতৰ হৈ থকা কেঁহেৰাজ বৰণীয়া তেজশলিতাত অভিমান আৰু ক্ষোভৰ