কেন্দ্ৰীয় নিবন্ধ

দ্বিতীয় মহাযুদ্ধই বিশ্বৰ বিজ্ঞানীসমাজক বিজ্ঞান, সমাজ আৰু ৰাজনীতিৰ মাজৰ ক্ৰিয়া-প্ৰতিক্ৰিয়া সম্বন্ধে নতুন দৃষ্টিভংগীৰে বিচাৰ কৰিবলৈ বাধ্য কৰে। ইংলেণ্ডৰ এমুঠি বিজ্ঞানীয়ে

হিন্দুসকলৰ স্বার্থৰক্ষা কৰিব লাগিলে অথবা হিন্দু ধৰ্মৰ গৌৰৱ ৰক্ষা কৰিব লাগিলে হিন্দুৰাষ্ট্র প্রতিষ্ঠা ভিন্ন আৰু কোনো উপায় নাই— এনে এক

ডিব্ৰুগড় নাট্য মন্দিৰত ১৯৪৭ চনত ‘লভিতাৰ অভিনয় চোৱাৰ পাছত জ্যোতিপ্ৰসাদে ইলাহী মিঞাৰ ভাও লোৱা অভিনেতাজনক কৈছিল যে আমাৰ সমাজৰ কু-সংস্কাৰবোৰ

অসমৰ সংস্কৃতিৰ ভালেখিনি উপাদান ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰ বুনিয়াদৰ ওপৰত প্ৰতিষ্ঠিত যদিও সময়ৰ লগে লগে হোৱা উপাদানসমূহৰ বিৱৰ্তন আৰু পৰিৱৰ্তনে অসমৰ সংস্কৃতিক

স্মৰণাতীত অতীজৰ গুহাবাসী মানুহে জানো ঢেকঢেকাই হাঁহিছিল? সমস্ত দিন খাদ্যৰ সন্ধানত ঘূৰি-পকি তেওঁলোকে আজৰি পৰত ৰং-ৰহইচ কৰিছিল নে? যদি কৰিছিল

(১) খাৰাংখাচ প্ৰশ্ন এটাৰে আলোচনা আৰম্ভ কৰিছোঁ—সুদূৰ অতীতত বা সুদূৰ ভৱিষ্যতত যিকোনো মানুহৰ পক্ষে এনে এটা অৱস্থাত উপনীত হোৱা সম্ভৱপৰ

পৰাগ দাসে ১৯৯০ চনৰ ৮ আগষ্টত বুধবাৰ পত্ৰিকাত লিখিছিল: “দীৰ্ঘকালীন যিকোনো সংগ্ৰামৰ ক্ষেত্ৰতে মানৱ সম্পদ উন্নয়নৰ আশাশুধীয়া প্ৰচেষ্টাই সফলতাৰ মূল