৬ষ্ঠ বছৰ (দ্বিতীয় সংখ্যা)

‘ড্যা লিউচেণ্ট’ ( Medium: Acrylic and ink on paper)

মানুহৰ সাংস্কৃতিক মূল্যবোধ নির্ণিত হয় প্রচলিত সমাজব্য‌ৱস্থাৰ দ্বাৰা। প্ৰতিটো মানৱ প্ৰজাতিৰ খাৱন-দাৱন, পিন্ধন-উৰণ, গীত, নৃত্য, বাদ্য আদি সাংস্কৃতিক কার্যকলাপসমূহ সমসাময়িক

লোকজীৱনৰ লোক-অভিজ্ঞতা আৰু লোক-প্ৰজ্ঞাক ভেটি কৰিয়েই লোক-ভাষাৰ সহায়ত গঢ় লৈ উঠে লোক-সংগীত— বহুল অৰ্থত লোক-সাহিত্যৰ ঐশ্বৰ্যয়ম সম্ভাৰ। সহজ ভাষাত ক’বলৈ

লোকসংগীতৰ বিষয়ে আলোচনা হোৱাৰ মুহূৰ্তত আমাৰ মনলৈ অহা প্ৰশ্নটো হৈছে – লোকসংগীত এতিয়া আছেনে! প্ৰসংগটো এইধৰণৰ- যিকোনো লোক সংস্কৃতিৰ বীজ

অসমখন বাৰে ৰহনীয়া কলা-কৃষ্টিৰে সমৃদ্ধ‌। এই বিষয়টো নিশ্চিতভাৱে প্ৰতিগৰাকী অসমীয়াৰ বাবে গৌৰৱৰ বিষয়। ইয়াত বসবাস কৰি থকা প্ৰতিটো জনগোষ্ঠীয়েই নিজস্ব

খ্ৰীষ্টিয় উনবিংশ শতিকাৰ প্ৰথমাৰ্দ্ধৰপৰা সমাজ বিজ্ঞান সম্বন্ধীয় আলোচনাৰ এটা নিৰ্দ্দিষ্ট বিষয় হিচাপে “লোক-সংস্কৃতি” ৰ উত্থান আছিল এক উল্লেখযোগ্য পৰিঘটনা। জাৰ্মান

অসম তথা উত্তৰ পূব ভাৰতত বাস কৰা এটা অন্যতম জনগোষ্ঠী হৈছে তিৱ জনগোষ্ঠী। তেওঁলোকৰ লোকপৰম্পৰাৰ মাজতো বিভিন্ন গীত-মাতৰ প্ৰচলন আছে।

‘কৰম পূজা’ চাহ জনগোষ্ঠী সমাজৰ জাতীয় উৎসৱ। জনবিশ্বাস মতে কৰম পূজাৰ দ্বাৰা পথাৰৰ শস্যক্ষেত্ৰ শ্ৰীবৃদ্ধি আৰু মানৱ জীৱনৰ মঙ্গল হয়।