কবিতা

স্থাপন কৰা হৈছিল গণতন্ত্ৰৰ চাৰিটা স্তম্ভ। কাৰ্যপালিকা,আইন পালিকা, ন্যায়পালিকা, সংবাদ মাধ্যম একেজাক ধুমুহাতে তচনচ হৈ গ’ল আজি প্ৰথম স্তম্ভগণ কোৱাচোন

মুক্ত চৰাইটিয়ে বতাহৰবুকুত জপিয়ায়আৰু উটি যায়সোঁতৰ শেষলৈকেআৰু সূৰ্য্যৰ কমলা কিৰণততাৰ ডেউকা জুবুৰিয়ায়আৰু আকাশখন নিজৰ কৰিব খোজে কিন্তু এটি চৰাই যিয়ে

অনুবাদকৰ টোকা : য়েহুদা এমিচাই (Yehuda Amichai, ১৯২৪–২০০০) ইজৰাইলৰ এজন প্ৰসিদ্ধ কবি। ১৯৪৮ চনৰ আৰব–ইজৰাইল যুদ্ধত (যাক ইহুদী ৰাষ্ট্ৰ হিচাপে

সাংবাদিকতাৰে কৰ্মজীৱন আৰম্ভ কৰা যেচিন্তা কেৰকেট্টা ঝাৰখণ্ডৰ পশ্চিম সিঙভূম জিলাৰ অৰাওঁ জনগোষ্ঠীৰ এগৰাকী আদিবাসী কবি আৰু সমাজসেৱী। অৰাওঁ লোকসকল ভাৰতীয়

তাই কাৰো কথা নুশুনে, যি ইচ্ছা তাকেই কৰে, কাৰো আদেশ উপদেশক কেৰেপ নকৰে, উচ্চস্বৰত হাঁহে, চিঞৰে, যাকে তাকে ধমক দিয়ে

মাষ্টাৰদা, আপুনি হাতঘড়ী পিন্ধিছিল নে কেতিয়াবা? এই প্ৰশ্নই মোক খুন্দিয়াইছে বহুবাৰ৷ মাষ্টাৰদা, আপোনাৰ বিষয়ে বহু কথাই জনা আছে মোৰ৷ আপোনাৰ

অস্থিৰ নহ’বা; কেৱল প্ৰস্তুত হোৱা! এতিয়া সময় চকু-কাণ মুকলি কৰি সময়ক তীক্ষ্ণ দৃষ্টিৰে পৰ্যৱেক্ষণ কৰাৰ৷ এই সময়ত স্থিতধী হ’ব নোৱাৰাৰ