অনুবাদ কবিতা

অনুবাদকৰ টোকা: ১৯১১ চনত অবিভক্ত ভাৰতৰ শিয়ালকোটত(বৰ্তমানৰ পাকিস্হানত) জন্ম ফেইজ আহমেদ ফেইজক কেৱল এখন দেশৰ মাজত সীমাবদ্ধ কৰি ৰখা অসম্ভৱ।প্ৰেম

অস্থিৰ নহ’বা; কেৱল প্ৰস্তুত হোৱা! এতিয়া সময় চকু-কাণ মুকলি কৰি সময়ক তীক্ষ্ণ দৃষ্টিৰে পৰ্যবেক্ষণ কৰাৰ। এই সময়ত স্থিতধী হ’ব নোৱৰাৰ

(অনুবাদকৰ টোকা : সঞ্জয় কুন্দন সাম্প্ৰতিক প্ৰগতিশীল হিন্দী সাহিত্যৰ এগৰাকী শক্তিশালী কবি, নাট্যকাৰ, গল্পকাৰ, ঔপন্যাসিক আৰু সাংবাদিক। বৰ্তমানৰ ৰূঢ় বাস্তৱতাক

জনৈক ভূতে দ্বিতীয় ভূতক প্ৰশ্ন কৰিলে, “আচ্ছা, তুমি মানুহ বিশ্বাস কৰানে, মানুহ আছে বুলি মানানে”? দ্বিতীয় ভূত অলপ ভয়াতুৰ প্ৰকৃতিৰ,

সময় আছিল ফুলপাহ সৰি পৰাৰ তাৰ পাচতো গোটেই নিশা ফুলপাহে এজোপা হতাশ গছৰ এটি বৃন্তক আকোঁৱালি ধৰি ঠেঁটুৱৈ ধৰা জাৰৰ

এজন দেউতাকে নিজৰ ছোৱালীজনীক সোধে – পঢ়িব খোজা? পঢ়িব খোজা? তুমিনো কিয় পঢ়িব খোজা? পঢ়িবৰ বাবে ল’ৰাবোৰ আছে নহয়, তুমি

(১) তেনেহ’লে সময়, অৰ্জুন! দ্বৈৰথ যুদ্ধৰ উত্তৰৰ ভূখণ্ড জুৰি পৰমায়ু হন্তাৰক ছাঁ, বুকুৰ নিভৃতৰ পৰা উঠি আহে অৰণ্য-তৃষ্ণা, সমস্ত বৃক্ষমূল