কবিতা

সময় আছিল ফুলপাহ সৰি পৰাৰ তাৰ পাচতো গোটেই নিশা ফুলপাহে এজোপা হতাশ গছৰ এটি বৃন্তক আকোঁৱালি ধৰি ঠেঁটুৱৈ ধৰা জাৰৰ

এজন দেউতাকে নিজৰ ছোৱালীজনীক সোধে – পঢ়িব খোজা? পঢ়িব খোজা? তুমিনো কিয় পঢ়িব খোজা? পঢ়িবৰ বাবে ল’ৰাবোৰ আছে নহয়, তুমি

১ বয়সৰ মালিতা বয়সক মই বিশ্বাস নকৰোঁ সৰু বুঢ়া মানুহবোৰে কঢ়িয়াই ফুৰে দুচকুত এক শিশু আৰু শিশুয়ে সময়ত নিৰীক্ষণ কৰে

ধৰ্মই যেতিয়া বিজ্ঞানক কয় বাট এৰি দিবলৈ বিজ্ঞানে জানোঁ বাট এৰি দিয়ে? পোপৰ ভয়ত দেশান্তৰী হ’বলগীয়াত পৰিছিল লিওনাৰ্ডো দ্যা ভিঞ্চি।

(১) তেনেহ’লে সময়, অৰ্জুন! দ্বৈৰথ যুদ্ধৰ উত্তৰৰ ভূখণ্ড জুৰি পৰমায়ু হন্তাৰক ছাঁ, বুকুৰ নিভৃতৰ পৰা উঠি আহে অৰণ্য-তৃষ্ণা, সমস্ত বৃক্ষমূল

যদি কিছু সংখ্যক ইতিহাস প্ৰসিদ্ধ লেখা সলাই দিয়া তুমি কি ভাবিছা, এনেদৰে জনতাৰ ভাগ্য সলনি কৰি দিবা? জায়সৰ পৰা হিন্দীৰ

অনুবাদিকাৰ টোকা:- মনীষ আজাদ এলাহবাদৰ কবি‌। তেওঁ এজন ৰাজনৈতিক সামাজিক কাৰ্যকৰ্তা, স্বতন্ত্ৰ লেখক তথা অনুবাদক‌। বিগত কালছোৱাত ৰাজনৈতিক আন্দোলনৰো এজন