অনুবাদ কবিতা

(অনুবাদকৰ টোকা : সঞ্জয় কুন্দন সাম্প্ৰতিক প্ৰগতিশীল হিন্দী সাহিত্যৰ এগৰাকী শক্তিশালী কবি, নাট্যকাৰ, গল্পকাৰ, ঔপন্যাসিক আৰু সাংবাদিক। বৰ্তমানৰ ৰূঢ় বাস্তৱতাক

জনৈক ভূতে দ্বিতীয় ভূতক প্ৰশ্ন কৰিলে, “আচ্ছা, তুমি মানুহ বিশ্বাস কৰানে, মানুহ আছে বুলি মানানে”? দ্বিতীয় ভূত অলপ ভয়াতুৰ প্ৰকৃতিৰ,

সময় আছিল ফুলপাহ সৰি পৰাৰ তাৰ পাচতো গোটেই নিশা ফুলপাহে এজোপা হতাশ গছৰ এটি বৃন্তক আকোঁৱালি ধৰি ঠেঁটুৱৈ ধৰা জাৰৰ

এজন দেউতাকে নিজৰ ছোৱালীজনীক সোধে – পঢ়িব খোজা? পঢ়িব খোজা? তুমিনো কিয় পঢ়িব খোজা? পঢ়িবৰ বাবে ল’ৰাবোৰ আছে নহয়, তুমি

(১) তেনেহ’লে সময়, অৰ্জুন! দ্বৈৰথ যুদ্ধৰ উত্তৰৰ ভূখণ্ড জুৰি পৰমায়ু হন্তাৰক ছাঁ, বুকুৰ নিভৃতৰ পৰা উঠি আহে অৰণ্য-তৃষ্ণা, সমস্ত বৃক্ষমূল

ধৰ্মই যেতিয়া বিজ্ঞানক কয় বাট এৰি দিবলৈ বিজ্ঞানে জানোঁ বাট এৰি দিয়ে? পোপৰ ভয়ত দেশান্তৰী হ’বলগীয়াত পৰিছিল লিওনাৰ্ডো দ্যা ভিঞ্চি।

যদি কিছু সংখ্যক ইতিহাস প্ৰসিদ্ধ লেখা সলাই দিয়া তুমি কি ভাবিছা, এনেদৰে জনতাৰ ভাগ্য সলনি কৰি দিবা? জায়সৰ পৰা হিন্দীৰ